Τη σκέψη μου σου χάρισα
τη νύχτα που σε άφησα
κι ένα κομμάτι από χαρά
για φυλαχτό στη συμφορά
Απ’ τα φιλιά που έπαιρνα
ζωή κοντά μου έφερνα
και τώρα ζω απ’ τη χαρά
που μου ‘χες δώσει μια φορά
Κι αν φτάνουν ώρες που ζητούν
σαν τα καρφιά να με τρυπούν
εγώ στα μάτια σου γυρνώ
που ‘ναι γεφύρι και περνώ