Μαύρη του ήλιου αντηλιά
φέραν στην πόλη βασιλιά
από τους Φιλισταίους.
Στου κάτω κόσμου τα σκαλιιά
μαύρα της λήθης τα σκυλιά
τρώνε τους τελευταίους.
Πόρτες παράθυρα κλειστά
κι από τα όνειρα ξυστά
περνούν οι ξεχασμένοι.
Κι όσοι παλέψανε στη γη
για τη μεγάλη αλλαγή
γυρνάνε αλλαγμένοι.
Και στη μεγάλη την ουρά
βάζουν φαντάρους στη σειρά
καιρούς βαρυποινίτες.
Και στη σχεδία στ’ ανοιχτά
τη μοίρα βρίζουν δυνατά
όλοι οι τυφλοί προφήτες.
Χρόνια στο πρώτο το σκαλί
σκοντάφτουν πάνω οι πολλοί
με τα δεσμά του σκλάβου.
Κι οι μεθυσμένοι νικητές
βρίζουν Θεούς και ποιητές
στο γύρο του θριάμβου.