Κάθε φορά που ψέματα μου λες, τρέμει η φωνή σου,
δικαιολογείσαι τάχα πως δε φταις, όμως, ντροπή σου,
μα την αλήθεια μην τη σκεπάζεις
γιατί, να ξέρεις πως, μ’ αναγκάζεις.
Να κάνω πράγματα που δεν ταιριάζουν
στο χαρακτήρα μου και στην υπόληψή μου,
να κάνω πράγματα που θα με βγάλουν
έξω απ’ τα ρούχα μου και την υπομονή μου.
Κάθε φορά που ψέματα μου λες, δε με κοιτάζεις,
τα μάτια σου, από τις ενοχές, τα κατεβάζεις,
μα την αλήθεια μην τη σκεπάζεις
γιατί, να ξέρεις πως, μ’ αναγκάζεις.
Να κάνω πράγματα που δεν ταιριάζουν
στο χαρακτήρα μου και στην υπόληψή μου,
να κάνω πράγματα που θα με βγάλουν
έξω απ’ τα ρούχα μου και την υπομονή μου.
Μα την αλήθεια μην τη σκεπάζεις
γιατί, να ξέρεις πως, μ’ αναγκάζεις.
Να κάνω πράγματα που δεν ταιριάζουν
στο χαρακτήρα μου και στην υπόληψή μου,
να κάνω πράγματα που θα με βγάλουν
έξω απ’ τα ρούχα μου και την υπομονή μου.