Στο πλοίο του κόσμου της χαράς και της λύπης
ζωγραφιές ταξιδεύουν στα ναυάγια της θλίψης
όλοι ευπρόσδεκτοι εδώ στα χαμένα αμπάρια
να κοιτούν να απορούν να φωνάζουν να φύγουν.
Κουρασμένες σκιές σε σάπια κατάρτια
να κοιτούν σαστισμένες με βουρκωμένα τα μάτια
το καράβι του κόσμου του μυαλού και του φόβου
σαλπάρει απόψε στη γλυκιά μου χαρά
Δικιά μου χαρά ξανά ταξιδεύω στο βυθό της ζωής
αγκαλιά μιας σκιάς που ποτέ δεν θ’ανοίξει
και εγώ τραγουδώ για να φύγει να σβήσει.
Γλυκιά μου χαρά σε σένα πιστεύω στη θέα αγναντεύω
το μυαλό μου μαγεύω με εικόνες τρελές
και εγώ τραγουδώ γι αυτές τις χαρές.
Οργισμένο συναίσθημα στο χάσμα του χρόνου
της χαμένης χαράς της γαλάζιας σιωπής
του τραγουδιού μου εμπόδιο της φωνής μου βουής
μιας χαλάστρας ζωής μιας χαλάστρας ζωής.
Δικιά μου χαρά ξανά ταξιδεύω στο βυθό της ζωής
αγκαλιά μιας σκιάς που ποτέ δεν θ’ανοίξει
και εγώ τραγουδώ για να φύγει να σβήσει.
Γλυκιά μου χαρά σε σένα πιστεύω στη θέα αγναντεύω
το μυαλό μου μαγεύω με εικόνες τρελές
και εγώ τραγουδώ γι αυτές τις χαρές.