Αθόρυβα κι αυτήν την Κυριακή
χαράζω ιστορίες στον καθρέφτη
το σώμα σου ντυμένο μουσική
φτηνό το σκηνικό και όλο πέφτει.
Και παίρνω την κιθάρα την παλιά
να παίξω συλλαβές απ’ τα φιλιά σου
μαζί της σε παράξενη τροχιά
μπερδεύω πιο πολύ το νόημά σου.
Της νύχτες τσαλακώνω στο χαρτί
καράβι παιδικό που το λιμάνι
το κράταγες στα χέρια σου εσύ
καμία τρικυμία μην το πιάνει.
Και παίρνω την κιθάρα την παλιά...