Τρία χρόνια παντρεμένη,
χήρα πάει στη μάνα της,
με τα στέφανα στην ποδιά της
έκλαιγε τον άντρα της.
Τί έχεις καημένη κόρη
και μη μου πικραίνεσαι,
είσαι νέα και ωραία
και ξαναπαντρεύεσαι.
Πώς, μάναμ’ να μην τον κλάψω,
πώς μου λες να παντρευτώ,
δε μου λες μαύρα να βάλω,
στις καλόγριες να μπω.