Το καραβάκι, Σανταλένια μ’ άιντε
το καραβάκι που‘ ρχεται.
Από με από με σαν από την Πόλη
κλαίει καρδιά και δε μερώνει.
Μέσα είναι κι ο, Σανταλένια μ’ κι άιντε
μέσα είναι κι ο αφέντης μου.
Μέσα εί μέσα είναι κι ο καλός μου
τα ματάκια μ’ και το φως μου.
Νερό του έχω, Σανταλένια μ’ κι άιντε
νερό του έχω να λουστεί.
Και πουκά και πουκάμισο ν‘ αλλάξει
στο λιμάνι σαν θ‘ αράξει.
Το καραβάκι, Σανταλένια μ’ άιντε
το καραβάκι που‘ ρχεται.
Από με από με σαν από την Πόλη
κλαίει καρδιά και δε μερώνει.