Μια μάνα που ’χε δυο παιδιά
στον πόλεμο σταλμένα
Πες της να μην τα καρτερεί, να μην τα περιμένει
Και κείνα ψάρια βγάζουνε
στης Αρμενίας τον κάμπο
Και η Αρμενία κατέβασε δέντρα ξεριζωμένα
Κατέβασε και μια μηλιά με μήλα φορτωμένη
Κι απάνω στην κορφίτσα της
δυο αδέρφια αγκαλιασμένα
«Βάστ’αδερφέ μου δυνατά να μη ξεχωριστούμε»