Σ’ είδα κόρη μ’ και σε κι αμάν αμάν
σ’ είδα κόρη μ’ και σε λυπήθηκα
που έχεις γέρουν άντρα, Ελένη παινεμένη
Χαράμισες κόρη μ’ τα νιάτα σου κι αυτήν την ομορφιά σου
Πάρε κόρη μ’ ένα παρά κρασί κι έναν παρά φαρμάκι
Μένα να δώσεις του κρασί του γέρου του φαρμάκι
Να φαρμακώεισ’ του γέρουντα να πάρς μένα του νέου
Να σε ταΐζω ζάχαρη να σε ταΐζω μέλι
να σε βαστώ στα γόνατα να σε κρατώ στα χέρια
Του καλουκαίρι για δρουσιά για ζέστη του χειμώνα
Κι η κόρη τ’ αποκρίθηκε κι η κόρη τ’ απαντάει
Καλύτερα εδώ στη γη να είμ’ αδικημένη
παρά ψηλά στον ουρανό να είμαι κολασμένη