Αρμένου γιος πινέθηκι
γαλανά ματάκια μ’ κι όμορφα
στου βασιλιά κι αφέντη
λάλει καλό μ’ αηδόνι μ’ , λάλει.
Αφέντη μου τη θάλασσα
πιζός θα την αδιάβου
Κι αν τη διαβείς Αρμένου γιε
γαμπρό θε να σε κάμω
γαμπρό στη θυγατέρα μου
που λάμπει σαν τουν ήλιου.
Ξυντήθηκι, ξιαρματώθηκι
στη θάλασσα βουτάει.
μα η θάλασσα φουτούνιασι
τα κύματα αγριεύουν
Θάλασσα πικροθάλασσα
και πικροκυματούσα
τόσες φουρές σι διάβηκα
μι γέλια, μι τραγούδια,
κι τώρα για του στοίχημα
βουλήθης να μι πνίξεις...