Έπεσε στα στήθια μου ο πόνος,
ρίζωσε μαράζι στην καρδιά.
Πώς να συνηθίσω να ’μαι μόνος
αχ, και να πω δεν ήσουνα καμιά;
Τα λόγια είναι πάντα λόγια
και η αγάπη μου μεγάλη.
Και αλλή μια ζωή να ζούσα
εγώ θα σ’ αγαπούσα πάλι.
Απλώσε στα μάτια μου η πίκρα
κι είναι η ανάμνηση φωτιά.
Πώς θα ξημερώσει κι άλλη νύχτα
αχ, που ’ναι κάθε ώρα μαχαιριά;
Τα λόγια είναι πάντα λόγια
και η αγάπη μου μεγάλη.
Και αλλή μια ζωή να ζούσα
εγώ θα σ’ αγαπούσα πάλι.