Νύχτα παγωμένη του χειμώνα
πίνεις να μεθύσεις τη ζωή
λίγο να ξεχάσεις το στρατώνα
μέχρι να ξανάρθει το πρωί
Έξοδος θανάτου για τη μοναξιά του
είναι του φαντάρου απόψε η βραδιά
Έξοδος θανάτου για τη μοναξιά του
πίνει κι όλα τα ξεχνά
Βρίσκομαι κι απόψε στη σκοπιά σου
μέσα σ’ ένα γράμμα που κρατάς
γίνομαι ο κτύπος της καρδιάς σου
κι ό,τι σε πονά που συζητάς