Μέσα σε ένα μου συρτάρι
βρήκα μια φωτογραφία σου
που μου θυμάσαι στα αλήθεια
έντονα την απουσία σου.
Σκέφτομαι ότι δε σε έχω
και μου ανεβαίνει πυρετός
νιώθω πως σε έχω χάσει
κι είναι μαύρος πια ο ουρανός.
Μα πόσο θέλω τις στιγμές να μοιραστούμε
μα πόσο θέλω όλη την ζωή να πιούμε.
Πόσο θέλω μες τα χέρια μου να σε έχω
κι όσα δε θέλω να μου κάνεις τα αντέχω.
Μέσα στο δωμάτιο μου
κλείνομαι και χάνομαι
πάλι σε έχω στο μυαλό μου
όλο πιο πολύ σε αισθάνομαι.
Σου μιλώ σαν να είσαι δίπλα
και να σε αγγίξω προσπαθώ
την ανάσα μου να νιώσεις
να σου πω ακόμα σ’ αγαπώ.
Μα πόσο θέλω τις στιγμές να μοιραστούμε
μα πόσο θέλω όλη την ζωή να πιούμε.
Πόσο θέλω μες τα χέρια μου να σε έχω
κι όσα δε θέλω να μου κάνεις τα αντέχω.