Απόψε έχω την ανάγκη μιας κουβέντας
που σαν φλόγα τη ζωή μου να την κάψει.
Μα τι γίνεται και δεν μιλάει κανένας
θέλω κάτι δυνατό να με ταράξει.
Απόψε είμαι αγνώριστος
στη μοναξιά μου εξόριστος,
αυτή που λέει δεν μ’ αγαπάει
μου πήρε το μυαλό και πάει.
Απόψε δίχως λόγια θα μιλήσω
και τα παράπονα με δάκρυα θα λέω.
Και για τα λάθη της συγγνώμη θα ζητήσω
γιατί το ξέρω πως γεννήθηκα να κλαίω.
Απόψε είμαι αγνώριστος
στη μοναξιά μου εξόριστος,
αυτή που λέει δεν μ’ αγαπάει
μου πήρε το μυαλό και πάει.