Ενώ μιλάς, χαμηλώνεις το βλέμμα
μου λες για μάς άλλα είχες σκεφτεί,
τα πράγματα σου σχεδόν μαζεμένα
μπροστά η συγνώμη και πίσω εσύ.
Θέλω να πω όλα αυτά που με καίνε
για πρώτη και τελευταία φορά,
ήσουνα ψέμα και όλα μου φταίνε
θα με ακούσεις και φεύγεις μετά.
Δε μ' αγαπάς κι είναι πια δεδομένο
τον εαυτό σου μονάχα κοιτάς,
στο πουθενά βήμα βήμα πηγαίνω
στα ’δωσα όλα κι ακόμα ζητάς.
Δε μ' αγαπάς κι είναι πια δεδομένο
να έρθεις πίσω ποτέ μη σκεφτείς,
να μη ρωτάς πως περνάω και που μένω
θα ’ναι εις βάρος σου ότι κι αν πεις.
Τα τυπικά έχουν όλα τελειώσει
η πόρτα εκεί κι έχεις ένα λεπτό,
κανένα δάκρυ δεν θα μας ενώσει
ειλικρινά, ψέμα θα 'ναι κι αυτό.
Δε προχωράς, μου απλώνεις το χέρι
μια σιωπή στην ατμόσφαιρα ζει,
η προδοσία σου ήταν μαχαίρι
ποτέ δεν ήμασταν όντως μαζί.
Δε μ' αγαπάς κι είναι πια δεδομένο
τον εαυτό σου μονάχα κοιτάς,
στο πουθενά βήμα βήμα πηγαίνω
στα ’δωσα όλα κι ακόμα ζητάς..
Δε μ' αγαπάς κι είναι πια δεδομένο
να έρθεις πίσω ποτέ μη σκεφτείς,
να μη ρωτάς πως περνάω και που μένω
θα ’ναι εις βάρος σου ότι κι αν πεις.