Ποτέ μου εγώ δεν είχα μια αγκαλιά να κλάψω
να εμπιστευτώ και όλα τα παλιά να κάψω
Δεν είχα βρει αυτό που όλοι λένε αγάπη
μια αφορμή να ζήσω μια οφθαλμαπάτη
Κι ήρθες εσύ πως είμαι ζωντανός να μάθω
να ονειρευτώ να¨ναι σημαντικό που υπάρχω
Είσαι ο ήλιος που ανατέλλει το ξημέρωμα
και η βροχή που αργά στο σώμα μου κυλά
ποτέ μου εγώ δε πίστεψα πως θα σε γνώριζα
ήσουν το όνειρο που έσβηνε αργά
συγχώρεσέ με αν δείχνω λίγος ειλικρινά
Ποτέ μου εγώ δεν είχα βρει αυτό το κάτι
να αφεθώ σ’ένα αγάπης μονοπάτι
Δεν είχα βρει αυτό που όλοι λένε αγάπη
μια αφορμή να ζήσω μια οφθαλμαπάτη
Κι ήρθες εσύ πως είμαι ζωντανός να μάθω
να ονειρευτώ να¨ναι σημαντικό που υπάρχω
Είσαι ο ήλιος που ανατέλλει το ξημέρωμα
και η βροχή που αργά στο σώμα μου κυλά
ποτέ μου εγώ δε πίστεψα πως θα σε γνώριζα
ήσουν το όνειρο που έσβηνε αργά
συγχώρεσέ με αν δείχνω λίγος ειλικρινά