Πάλι ο δρόμος με ξεχνά
κι εγώ ξεχνώ εσένα
μα της καρδιάς μας τα βουνά
δεν μοιάζουν να είναι ψέμα.
Έτσι λοιπόν σ’ αντάμωσα
στης νύχτας το ταξίδι
εκεί που είναι η μοναξιά
της λύπης το σχολείο.
Με εγώ σε πότισα χαρές
κι άρωμα από λουλούδι
όλου του κόσμου τις ευχές
στις έκανα τραγούδι.
Πάλι ο δρόμος με ξεχνά
κι εγώ ζητώ εσένα
αχ, η καρδιά μου πως πονά
όταν δεν έχει εσένα.