Απ’ της καρδιάς μου το βυθό
Στο νου μου ήρθε πάλι
Κάποια χαμένη αγάπη μου
Ίσως η πιο μεγάλη.
Χνότο με χνότο γέρναμε
Στο ίδιο προσκεφάλι
Ως τη βαθιά αυγή.
Χνότο με χνότο έφυγε
Με άλλην κάποιο βράδυ
Και μ’ άφησε πληγή.
Η θύμησή σου σπαραγμός
Όσο ο καιρός περνάει
Για τη χαμένη αγάπη μου
Πάντα η καρδιά πονάει.