Στα στέκια των ανόμων
Στις πονηρές γωνιές
Δεν θ’ ακουστούνε όρκοι
Που λεν στις γειτονιές.
Μιλούν δική τους γλώσσα
Και συνθηματικά,
Σαν φύλλα στον αέρα
Μιλούν τα ελληνικά.
Στα στέκια των αγγέλων (αγίων)
Που ξέπεσαν στη γη
Ζητάει κάθε μόρτης
Για να προσκολληθεί.
Ρουφιάνοι δεν τους νοιάζουν,
Μήτε κουτσομπολιά,
Τους νοιάζει να ‘χουν μόνο
Τσιγάρο και φιλιά.
Στα στέκια των ανόμων
Και των αμαρτωλών
Χορτάρι θυμιατίζουν
Με ξόρκια των τρελών.
Ξορκίζουν αστυνόμους και αγαπητικούς
Και μόνο τα μπουζούκια
Στα χέρια τους ακούς.