Κι όλο περνώ, ξαναπερνώ, ποτέ δε σ’ ανταμώνω
εράγισε η καρδούλα μου απ’ τον διπλό τον πόνο,
η γειτονιά ολόκληρη χαμπάρι μ’ έχει πάρει
κάποια, πληρώνει, κρίματα, λέει, το παλληκάρι.
Να δεις στο τέλος που μπορεί και να παραφρονήσω
κι απάνω σε βρασμό ψυχής και να χειροδικήσω.
Μου κάναν παρατήρηση εψές αργά το βράδυ
για κλέφτη με περάσανε μες στο βαθύ σκοτάδι
κι εσύ δε βγήκες να με δεις και να με `περασπίσεις
λάθος να σε δικάσουνε, στη φυλακή να σβήσεις.
Να δεις στο τέλος που μπορεί και να παραφρονήσω
κι απάνω σε βρασμό ψυχής και να χειροδικήσω.