Ξημέρωσε πάλι
η ζωή σε μπουκάλι
ένα καράβι με σκισμένα πανιά.
Ξυπνάω με ζάλη
βαρύ το κεφάλι
καφές και τσιγάρο βαθιά ρουφηξιά.
Τα μάτια ανοίγω
Δεν είσαι κοντά μου
Στη μέρα το όνειρο μοιάζει θολό
Πονάνε τα χρόνια
Στα άδεια σεντόνια
Μονό μαξιλάρι σε κρεβάτι διπλό.
Μακρινό μου ταξίδι, πανί μου λευκό
Η ανάσα σου μόνο με κρατά ζωντανό
Όπως ο βράχος το κύμα μετρώ...
Ταξίδι δικό μου... ταξίδι παλιό...