Ψάχνω να βρω τον άνεμο
εκείνον που φυσούσε
τη μέρα που ορκιζότανε
πως δε θα με ξεχνούσε.
Να τον ρωτήσω αν άκουσε
αν είδε, αν θυμάται
πως βούρκωνε σαν μου `λεγε
πως μόνος του φοβάται.
Γυάλινο τ’ όνειρο και ράγισε
και που να βρω παρηγοριά
ψυχρό το βλέμμα του μου άφησε
βαρύ χειμώνα στην καρδιά.
Σα συννεφάκι που δε στάθηκε
κυνηγημένο απ’ το νοτιά
γυάλινο τ’ όνειρο δεν άντεξε
μέσα στου χρόνου τη φωτιά.
Ψάχνω να βρω τον άνεμο
εκείνον που περνούσε
το βράδυ που μου έλεγε
πόσο με αγαπούσε.
Για να μου πει αν ήτανε
ο έρωτας αλήθεια
ή ξέφυγε ο ίσκιος του
μέσα απ’ τα παραμύθια.