Ακόμα μια μέρα που λέω καλημέρα
κι αρχίζω τη ζωή μου με ρυθμό.
Στους δρόμους διαβάτες δεμένοι με γραβάτες
με όνομα, στοιχεία κι αριθμό.
Ο ήλιος θ’ ανατείλει στις έξι και τριάντα
ο κόσμος θα στριμώχνετε στη στάση όπως πάντα.
Γιορτάζει η εκκλησία μας τον άγιο που γουστάρει
μεγάλη του η χάρη, μεγάλη του η χάρη.
Θα βρέξει λένε πιθανόν οι πρωινές ειδήσεις
θ’ ανέβει το δολάριο κι οι ξένες επενδύσεις.
Θα μπούνε στο δακτύλιο μονάχα οι μεγάλοι
μεγάλη τους η χάρη, μεγάλη τους η χάρη.
Ακόμα μια μέρα που λέω καλημέρα
ακόμα μια μέρα με καρμπόν.
Οι μνήμες μου ίδιες, θλιμμένες συνήθειες
το μέλλον, το παρόν, το παρελθόν.
Θα έχουν απεργία οι φούρνοι, τα κουρεία,
οι τράπεζες, τα τρόλεϊ και τα λεωφορεία.
Θα γίνει και η κλήρωση στο εθνικό λαχείο
και θα ‘μαι πάντα ο άτυχος που χάνει απ’ τους δυο.
Το βράδυ η τηλεόραση θα δείξει έναν αγώνα
φροντίζουν πάντοτε για μας τις νύχτες του χειμώνα.
Μια μέρα που προσπέρασε χωρίς ν’ αλλάξει κάτι
σ’ ευχαριστώ θεούλη μου πριν πέσω στο κρεβάτι.
Ακόμα μια μέρα που λέω καλημέρα
ακόμα μια μέρα με καρμπόν.
Οι μνήμες μου ίδιες, θλιμμένες συνήθειες
το μέλλον, το παρόν, το παρελθόν.
Πως τα ‘χεις όλα ιδανικά φτιαγμένα με αρμονία
σ’ ευχαριστώ θεούλη μου που ζω με αγωνία.