Μη με ρωτάτε γιατί τα μάτια μου είναι θολά,
τι κι’ αν τη χώρισα, μέσα μου ακόμα μιλά.
Μη με ρωτάτε γιατί σταμάτησα για να γελώ.
Όταν τη σκέφτομαι κλαίω και μελαγχολώ.
Αν με σέβεστε κι’ αν μ’ αγαπάτε
να μ’ αφήσετε μεσ’ τη σιωπή.
Μου ανοίγετε όταν μιλάτε
μια πληγή στην παλιά μου πληγή.
Αν με σέβεστε κι’ αν μ’ αγαπάτε
βοηθείστε με να ξεχαστεί.
Μη μου μιλάτε καθόλου
σας λέω γι’ αυτή.
Μη με ρωτάτε γιατί συνέχεια πίνω πιοτό,
έφυγε εκείνη, παρέα, μου έμεινε αυτό.
Με θολωμένο μυαλό αισθάνομαι παρηγοριά,
μα όταν ακούω για εκείνη, ματώνει η καρδιά.