Με τη σκέψη σου ξενυχτάω,
σαν τρελός παραμιλάω,
σ’ όνειρα χαμένα σε ζητώ,
βυθισμένος στη μοναξιά μου
πνίγομαι στα δάκρυά μου,
και με τη σκιά μου συζητώ.
Με τη σκέψη σου ξενυχτάω,
πίνω και παραπατάω,
η ζωή μου έρημο νησί,
όλα μου θυμίζουν εσένα,
πράγματα παρατημένα,
και στιγμές που ζήσαμε μαζί.
Κάτι τέτοια βράδια φοβάμαι,
βράδια που εσένα θυμάμαι,
χάνομαι στου πόνου τη σιωπή,
δεν ελέγχω τον εαυτό μου,
τρέμω μέσα στον πανικό μου
φτάνω μέχρι την καταστροφή.
Με τη σκέψη σου ξενυχτάω,
το κορμί μου κουβαλάω,
σ’ ένα σπίτι άδειο, σκοτεινό,
η ψυχή αγγίζει το τέρμα
και στα μάτια μου το βλέμμα
χάνεται σ’ απέραντο κενό.
Κάτι τέτοια βράδια φοβάμαι,
βράδια που εσένα θυμάμαι,
χάνομαι στου πόνου τη σιωπή,
δεν ελέγχω τον εαυτό μου,
τρέμω μέσα στον πανικό μου
φτάνω μέχρι την καταστροφή.