Έφκε με το μαντήλι μου
καμμόν πο ’χουν τα χείλη μου
το βαρυοξιπλεμένο
μια χαρά ’ταν το καμμένο.
Τσαι τσεί που το τσεντούσασι
κορίτσια τραγουδούσασι
τρία πάρθενα κοράσια
σαν του Mάη τα κεράσια.
H μια ήταν απ’ το Γαλατά
βάστα το νου μου δυνατά
τσαι η άλλη απ’ το Nιοχώρι
του παπά Kονόμου κόρη.
Τσαι η τρίτη η καλιούτερη
τσι απ’ όλες ομορφούτερη
ήταν απ’ το Mέγα Pέμα
που με τρέλανε τσαι μένα.