Τώρα που η βουή κοπάζει
σ’ αυτό το δρόμο κάτι αλλάζει
μπαίνει και μέσα σου φωνάζει.
Τώρα που η αγορά σωπαίνει
την άσφαλτο το φως ξεπλένει
λάμα ψυχρή που μπαινοβγαίνει.
Το άδειο βήμα μου πατάω.
Τώρα τη μάσκα μου πετάω
κι αυτό που ζήταγα ζητάω.
Νύχτας αρχή.
Παραπατάς.
Ψυχή μονή
στην Αθηνάς.