Τι κι αν με ρίξεις στο κελί
Που έχει πάντα βράδυ
Έχω δυο μάτια στη ψυχή
Που σκίζουν το σκοτάδι
Δεν μπορούν δεν μπορούν
Οι αλυσίδες
Να μου δέσουν
Τις ελπίδες
Τι κι αν μου δέσεις το κορμί
Και τα δικά μου χέρια
Έχω ψυχή όπου πετά
Ως τ’ ουρανού τ’ αστέρια