Στο ταξίδι που σε πάει ο μαύρος καβαλάρης
κοίταξε απ’ το χέρι του τίποτα να μην πάρεις
Κι αν διψάσεις μην το πιεις από τον κάτου κόσμο
το νερό της αρνησιάς φτωχό κομμένο δυόσμο
Μην το πιεις κι ολότελα κι αιώνια μας ξεχάσεις,
βάλε τα σημάδια σου το δρόμο να μη χάσεις,
κι όπως είσαι ανάλαφρο μικρό, σαν χελιδόνι
κι άρματα δε ου βροντούν παλικαριού στη ζώνη,
κοίταξε και γέλασε της νύχτας το σουλτάνο,
γλίστρησε σιγά κρυφά και πέταξ’ εδώ πάνω,
και στο σπίτι τ’ άραχνο γυρνώντας, ω ακριβέ μας
γίνε αεροφύσημα και γλικοφίλησέ μας