Παντελόνια δεν αλλάζω,
και τα ρούχα μου δεν πλένω,
και όταν έξω μόνος βγαίνω,
τον κοσμάκη τον τρομάζω.
Δεν τρώω την πέτρα σαν ψωμί,
και δυο αδέρφια έχω,
τον άσχημο μυσταγωγό,
και τον μικρό τον τρώγλη,
και τον μικρό τον τρωγλοδύτη τον τρελό,
και τον μικρό τον Αλεξάκη τον τρελό.
Το κομμάτι αφιερώνω,
σε όσους αγαπώ και μόνο,
στην Παρδον, στην Καρντινάλε,
σε όσους ξέρουν τα μασάλε.
Στο σκυλάκι το κανίς,
και στον γιο του παρ’ τα όλα,
και στην Λούλα και στην Λιάνα,
και ας μην έχει μάτια πλάνα.
Δεν τρώω την πέτρα σαν ψωμί,
και δυο αδέρφια έχω,
τον άσχημο μυσταγωγό,
και τον μικρό τον τρώγλη,
και τον μικρό τον τρωγλοδύτη τον τρελό,
και τον μικρό τον Αλεξάκη τον τρελό.
Στον Μπιλάκο Lucky Strike,
στον Φραγκίσκο χίλιες ράπες,
και στον Ράστα αφιερωμένες,
οι καλύτερες ατάκες,
και στον Σήφη τον dj,
που η ρήμα για αυτόν ρέει,
κάνω δώρο το ριπάκι,
για να χώσει το μπιτάκι.
Στον Άγγελο τον Πισχίνα,
πολύ τον αγαπάω,
και το ότι έμαθα μπαρέ,
σε αυτόν το χρωστάω,
στον Αγγελάκο τον τρελό τον κολλητό,
στον Αγγελάκο το τρελό ανδρείκελο.
Ούτε ένα κουπλέ δε φτάνει,
για αφιέρωση στο αλάνι,
τον τρελό συμβασιούχο,
της υπερκαλτιάς κλειδούχο,
στον δεύτερο μου εαυτό,
στο άλλο μου άλτερ έγκο,
στον αρχιψευτοκριτικό,
που τρέχει και δε φτάνει σαν τον Βέγγο,
που τρέχει και δε φτάνει σαν τον Βέγγο.
Για σας λοιπόν καλτάκιδες, τα 4 ακόρντα,
και θα τα πούμε τελικά στου παραδεί την πόρτα.