Κάνουν το λάθος το απλό, μα και σωστό
και μ’ έχουν στο ξωπίσω
με λένε γιο της μοναξιάς γιατί είμαι εδώ
χωρίς να φταίω εγώ
και μου ξορκίζουν τις στιγμές μ’ αγνές ευχές
μπροστά να προχωρήσω
μα εγώ το ξέρω πως θα ζήσω
μόνο σαν κακή στιγμή σε κόλπο ομαδικό
κι όλοι γελούν όταν το στόμα μου ανοίξω
μου χαρακώνουν το χτες
φωτεινές επιγραφές που δείχνουν το σωστό
γιατί είσαι κι εσύ κάθε φορά που φεύγεις μακριά,
και για να σ’ αγαπήσω
πρέπει απ’ την αρχή να ξαναρχίσω
μα φταίει μόνο που δε με ελέγχω
δε με ελέγχω, δε με ελέγχω, δε με ελέγχω
Και τρέχω χάνομαι μπλέκω σε γιορτή
ανησυχώ ζαλίζομαι γίνομαι κελί
κάθε στιγμή που αφήνομαι να σε κοιτώ απλά
σα ναυαγός ξεβράζομαι μες τη μοναξιά
Τρέχω χάνομαι μπλέκω σε γιορτή
ανησυχώ ζαλίζομαι γίνομαι κελί
κάθε στιγμή που αφήνομαι να σε κοιτώ απλά
δε με ελέγχω χάνομαι γίνομαι σκιά
Δε με ελέγχω μπλέκω σε γιορτή
δε με ελέγχω γίνομαι κελί
δε με ελέγχω να σε κοιτώ απλά
δε με ελέγχω χάνομαι γίνομαι σκιά