Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι
με τις πόρτες τις βαριές,
τον καημό μου σιγοκλαίω
και ματώνουν οι καρδιές
Ούτε μάνα, ούτε αδέρφια
κι εγώ έρημο πουλί
βλέπω αράχνες στο κατώφλι
και χορτάρια στην αυλή
Τι να πω και τι ν’ αφήσω
απ’ την τόση συμφορά
ό,τι αγάπησα στον κόσμο
δε θα βρω άλλη φορά