Οι εποχές ξοδεύονται προτού ν`αλλάξουν γνώμη
κι οι ενοχές παιδεύονται σ`ανύποπτες σκιές
και πριν να δέσει σαν καρπός στο σώμα η συγγνώμη
πέφτουν και χαραμίζονται στο χώμα οι βροχές.
Πες μου πού πάει η θάλασσα και πού η κορφή τελειώνει
και μη μου λες πως διάλεξα τον τρόπο που θα ζω.
Χρόνια σωπαίνει μέσα μου ο κύκνος και τ`αηδόνι
χρόνια στεγνώνει μέσα μου το αμίλητο νερό.
Κάτι ψυχές ξενύχτισσες μαζεύουν τα φεγγάρια
και τα ρωτούν ανήμπορες πότε θα γεννηθεί
μια αγάπη, ένα ράγισμα μες στην καρδιά την άδεια
προτού κι αυτή στο θάνατο σαν σκλάβα πουληθεί.