Εδώ μένω σαν πληγή, κυλάει το αίμα σε αργή κίνηση.
Εδώ μένω, τι να πω, σε σκοτάδι δανεικό χωρίς σκοπό.
Εδώ μένω στο κενό, σ’ έναν άδειο και φθαρμένο ουρανό.
Εδώ μένω και δε ζω, μες στο γκρίζο της μαρκίζας επιζώ.
Εδώ μένω στη φωτιά, η καρδιά μου χρόνια ζει στην ξενιτιά.
Εδώ μένω και πατώ, σε μαχαίρια και τα μάτια σου κοιτώ.
Εδώ μένω μια σταλιά, της αγάπης ανεβαίνω τα σκαλιά.
Εδώ μένω, τι χρονιά, τα τραγούδια μας παγώσαν στο χιονιά.
Εδώ μένω σαν παιδί, που δεν ξέρει ακόμα τι το απειλεί.
Εδώ μένω σαν πουλί, σαν κουρέλι του ανέμου δηλαδή.
Εδώ μένω και στο χθές, στα σκουπίδια που γεμίζουν τις ακτές.
Εδώ μένω στη σιωπή κι έχουν πάθει οι ποιητές ανακοπή.
Εδώ μένω στον καιρό, σαν το πλοίο που δεν έχει πλοηγό.