Τραγούδαγα μια χαραυγή
και μ’ άκουγε η πλάση
μα πριν να πω μια προσευχή
η νύχτα μ’ έχει φτάσει
Και περπατώ στην παγωνιά
μπαίνω στην καταιγίδα
υπομονή κι εσείς πουλιά
πιασμένα στην παγίδα
Δένω σφιχτά τα χέρια μου
κλειδώνω τη φωνή μου
δεν ξέρεις τα νυχτέρια μου
και την απαντοχή μου
Δάκρυα πίνω και μεθώ
σε μαύρο πλάι βράχο
δεν μάλωσα με το Θεό
με τους ανθρώπους τα `χω