Αλέξανδρε μου τ’ άρματα ποιος ξέρει να κρατήσει
δόρυ Μακεδονίτικο τον ήλιο να τρυπήσει
μια μπαταριά και ξύπνησε η θάλασσα στη γέρα
δυο μπαταριές, δυο ζωγραφιές, τρέμουνε στον αγέρα
Από ένα αχούρι ξεκινάμε, τον κόσμο ανάποδα γυρνάμε
κι είναι ο καιρός στις τσέπες σου που ξεχειλίζει
κι αυτό το φως που με πονάει και με ζαλίζει.
Αλέξανδρε μου μιαν αυγή να σ’ έβλεπα στη Σμύρνη
κι ο Βουκεφάλας να ριγεί σ’ αρχαίο καλντερίμι.