Ματώνω τις λέξεις
αυτά που με πνίγουν να πω
και κόκκινο βάφω
της ψυχής μου το μαύρο κενό.
Ψεύτικες ανάγκες
μας ξεστρατίζουνε…
Κάλπικα όνειρα,
σκουπίδια παμπόνηρα
μας αποκοιμίζουνε…
Ποιο νησί το κύμα δεν αγγίζει;
Ποια φλόγα δε καίει; Ποια φωτιά;
Πώς να ζήσω με όνειρα πλαστά;
Σειρήνες ολούθε
τάζουν κι αέρα πουλούν.
Αντί για ανθρώπους
νούμερα εκείνοι μετρούν.
Πρέπει κάτι να γίνει
προτού να κουραστώ.
Ψάχνω στα μάτια σου
στα δυο λιμάνια σου
φάρο να μη βυθιστώ…
Ποιο νησί το κύμα δεν αγγίζει;
Ποια φλόγα δε καίει; Ποια φωτιά;
Πώς να ζήσω με όνειρα πλαστά;
Ποιο νησί το κύμα δεν αγγίζει;
Ποια φλόγα δε καίει; Ποια φωτιά;
Πώς να ζήσω με όνειρα πλαστά;
Πώς να ζήσω, χωρίς ιδανικά;