Μοίραι απειρέσιοι, Νυκτός φίλα τέκνα μελαίνης,
κλύτέ μου ευχομένου, πολυώνυμοι, αίτ’ επί λίμνης
ουρανίας, ίνα λευκόν ύδωρ νυχίας υπό θέρμης
ρήγνυται εν σκιερώι λιπαρώι μυχώι ευλίθου άντρου,
ναίουσαι πεπότησθε βροτών επ’ απείρονα γαίαν.
Μοίραι απειρέσιοι, Νυκτός φίλα τέκνα μελαίνης,
κλύτέ μου ευχομένου, πολυώνυμοι, αίτ’ επί λίμνης
ουρανίας, Μοιράων τέλος έλλαβ’ αοιδή, ήν ύφαν’ Ορφεύς.