Ένας γέρος καπετάνιος, ένας γέρος Θεσσαλός
στα υψώματα της Σόφιας κάθε δείλι σιωπηλός
την Ελλάδα αγναντεύει και μιλάει μοναχός.
Παναγιά μου, δε ζητώ
χρόνια για να ζήσω ακόμα,
σου ζητώ ν’ αναπαυτώ
στο ελληνικό το χώμα.
Ήμουν σαν το κυπαρίσσι πριν χαθώ στην ξένη γη,
τώρα μ’ έχουνε λυγίσει ο καιρός κι η προσμονή.
Η καμπάνα πριν χτυπήσει, ας γυρνούσα μιαν αυγή.
Παναγιά μου, δε ζητώ
χρόνια για να ζήσω ακόμα,
σου ζητώ ν’ αναπαυτώ
στο ελληνικό το χώμα.