Χτυπάω το κεφάλι μου
θυμώνω καταριέμαι
κοιτώντας πια το χάλι μου
και πόσο τυραννιέμαι.
Για σένα που σ’ αγάπησα
για σένανε που λιώνω
δεν ήξερα από δάκρυα
δεν ήξερα από πόνο.
Ποτέ να μη σε γνώριζα,
ποτέ να μη σε γνώριζα,
ποτέ να μη σ’ αγάπαγα,
ποτέ να μη σε χώριζα.
Δε βγαίνω απ’ το σπίτι μου
για να μη δω κανένα
και ντρέπομαι του φίλους μου
τους ξέγραψα για σένα.
Για σένα που σε πίστεψα
και μ’ έκανες να κλαίω
και στο σημείο μ’ έφτασες
να βρίζω και να λέω.
Ποτέ να μη σε γνώριζα,
ποτέ να μη σε γνώριζα,
ποτέ να μη σ’ αγάπαγα,
ποτέ να μη σε χώριζα.