Μπρος μου μια ολόκληρη ζωή είναι σαν να ξεκινά
το σκοπό της πού`χει βρει τέτοια ώρα ποιος χτυπά
Μια ψυχή παραμιλάει που τη γέμισαν με δώρα
και του κόσμου τα καλά που δεν τα`χει δει ως τώρα.
Μ`αποπλάνησες μωρό μου με τα μάτια τα γλαρά
κι εκτός τόπου ζω και χρόνου, μια μετέωρη χαρά
Μια ψυχή παραμιλάει που τη γέμισαν με δώρα
και του κόσμου τα καλά μα δεν τα`χει δει ως τώρα
Κι όλο ξεχνώ, έχω φαΐ στην κατσαρόλα
πες μου τι ήσουν προτού να σβήσουν όλα
Ήσουν έρωτας, ήσουν αστέρι, πες μου
μου θυμίζεις την παλιά μου πρώτη σχέση
Το ρολόι ακούω μόνη κι η καρδιά μου σταματά
στης ανάμνησης το βάθος το μακρύ πρωινό περνά
Παίρνω φίλες να φλυαρήσω, πού να βρίσκομαι ρωτώ
δεν μπορώ να κλάψω, να φωνάξω, τίποτα να πω
Μες στη σχέση μας πλανιέται φαντασίωση και μόνο
αν και μπρος σου στέκω, άλλες βλέπεις και μονάχη λιώνω.