Ξανά σαν κόκκινο μπαλόνι που πετάει
ανάμεσα στου κόσμου τις βλαστήμιες
σαν το μεθυσμένο που γελάει
μονάχος του στην πλώρη βαποριού,
κοιτάζοντας να φεύγουν τους αφρούς
Ξανά σαν άρρωστο σκυλί που ξεψυχάει,
ανάμεσα σ’ ωραίες δεσποινίδες
σαν το ξεχασμένο που χτυπάει
με πέτρες τα παράθυρο σπιτιού
εκεί που ξέρει πως δεν έχει πια γνωστούς
Je Reviens, Je Reviens Toujours,
Je Reviens Toujours,
Je Reviens, Je Reviens Toujours,
Je Reviens Toujours,
Je Reviens, Je Reviens Toujours,
Je Reviens Toujours,
Ξανά σαν λέξη τόση δα που παραφυλάει
να βρει μια θέση σε γελοίες ιστορίες
σαν το φυλακισμένο που τρυπάει
υπόκωφα τον τοίχο του κελιού
για να βρει πάλι τους δρόμους αδειανούς
Ξανά σαν αστεράκι που κατρακυλάει
ανάμεσα σ’ ακίνητους πλανήτες
σαν το μάγο που πιστά ακολουθάει
ίσαμε να βρει τη φάτνη του Χριστού
ενώ το ξέρει πως δεν έχει πια Χριστούς
Je Reviens, Je Reviens Toujours,
Je Reviens Toujours,
Je Reviens, Je Reviens Toujours,
Je Reviens Toujours,
Je Reviens, Je Reviens Toujours,
Je Reviens Toujours,
Ξανά σαν κείνον που κανείς δεν τον κρατάει
στις ίδιες τις χαρές τις ίδιες λύπες
σαν εκείνον που ξαναγυρνάει
εκεί που άλλο δεν έχει δρόμο γυρισμού
γιατί ποτέ δεν έχει ο δρόμος δεν έχει γυρισμούς .
Ξανά σαν κείνον που ότι αρχίζει το χαλάει
και παίρνει το φεγγάρι απ’ τις ακτίνες
στου άλλους να φωτίσει το τραβάει
και κρεμασμένος απ’ το φως του φεγγαριού
βλέπει τους άλλους να μένουν σκοτεινοί.
Je Reviens, Je Reviens Toujours,
Je Reviens Toujours,
Je Reviens, Je Reviens Toujours,
Je Reviens Toujours,
Je Reviens, Je Reviens Toujours,
Je Reviens Toujours,