Όλοι μου λεν πως έχω μάτια δακρυσμένα
και πως στα στήθια κουβαλώ παλιά πληγή
για το χατήρι σου θ’ αλλάξω μιαν αυγή
και θα γελώ γιά σένα.
Θαλασσοπρόσωπο κορίτσι δεν πειράζει
ίσως η αγάπη νά `ναι γράμματα ψιλά
για όσους μάθανε στου κόσμου τα καλά
κι ο πόνος τους τρομάζει.
Αχ ουρανέ που δε μ’ αφήνεις να ησυχάσω
μοιάζουν τα ντέρτια σου με σύννεφα μαβιά
πως να τραβήξω στη ζωή μου μολυβιά
και πως να σε ξεχάσω.
Ένα τραγούδι θα σου στείλω από τα ξένα
να σου χαϊδέψει σαν τον μπάτη τα μαλλιά
τώρα που βρίσκεσαι σε άλλη αγκαλιά
και δε ρωτάς για μένα.