Και η φωνή σαν σύννεφο στον ουρανό εχάθη,
ή την εκάλεσε η γη στα άπατά της βάθη.
Γδέρνω το δέρμα μου με μιας και βγάζω την καρδιά μου
και την πετώ όσο γίνεται πολύ πιο μακριά μου.
Φορώ του Δράκου την προβιά και το Θεό εντός μου,
χάρισμα στην αγάπη μου θα ‘ναι ο Εαυτός μου.