Je ziet er moe en witjes uit
Je loopt te tobben, praat haast niet
Er gaat geen dag voorbij
Dat je niet huilot van verdriet
Ik zou met je willen praten
Maar je reageert niet meer
Dring niet meer tot je door
Wat ik ook probeer
Steeds vaker is het alsof
Je niets meer hoort of ziet
Je houdt je afgesloten
En naar mijn luisteren doe je niet
Je zoekt de stilte en de eenzaamheid
Je wilt niemand om je heen
Vroeger was dat anders
Maar nu ben je het liefst alleen
refren':
Maar als je denkt alleen te staan
Dan heb je je vergist
Ik sta altijd naast je
Ik dacht dat je dat wel wist
En ook al lijkt je nu een vreemde
Toch blijf ik hier bij jou
Zou niet ander kunnen
Want ik hou van jou
Je wilt geen hulp van anderen
En ook niet meer van mij
Je hele houding zegt mij
Het is allemaal voorbij
Het doet me pijn om in te zien
Dat je niets meer met me deelt
Als ik dan niet kan helpen
Hoop ik dat de tijd je wonden heelt