Ik heb je weer ontmoet, Christine
Na al die lange dagen
Maar deed het ons wel goed, Christine
Dat wij ons weder zagen
We hebben niets gezegd, Christine
Alleen wat dwaze woorden
Gezocht en onoprecht, Christine
Die er niet bij behoorden
Ik heb je niet herkend, ging dan je fierheid wijken
Je dierf me zelfs niet één moment in het gelaat te kijken
Waar is dat licht nu heen dat eens je blik deed leven
En waarom kan je mond alleen van bitterheid nog beven
Je hebt me niet gemist, Christine
Heb je me voorgelogen
Maar daar ik beter wist, Christine
Heeft mij dat niet bewogen
Ook jij denkt aan die tijd, Christine
Dat wij elkander zochten
Die wondermooie tijd, Christine
Die wij eens kennen mochten
Maar jij hebt steeds verwacht dat ik voor jou zou leven
En daarbij heb je nooit gedacht iets van jezelf te geven
Ik weet je voelt nu spijt en angst is je aan 't kwellen
Omdat je in je eenzaamheid het zonder mij moet stellen
Wij hadden geen geluk, Christine
Want onze liefdesbanden
Ze sprongen schrijnend stuk, Christine
We staan met lege handen
Maar nu is het te laat, Christine
Ik kan niet herbeginnen
Denk niet dat ik je haat, Christine
Maar 'k ben te leeg vanbinnen