't Peellant is een vreemt stuk lants,
Donker ende vael van aansicht.
Een troosteloose sfeer daer hangt;
Grimmich, droef, mistroostich.
Doch myn dierbaer droomlant van weleer,
Is thans welhaest verdweenen...
Eens was dootsch en drassich moer aldaer,
Noch begaenbaer, noch bewoonbaer.
Dicke laeghen verraderlyc veen
Stonden hier garant voor eeuwiche rust.
Maer helaes, siet aen:
Ontwaatering ende ontveening
Hebben seer aansienlyc kwaet ghedaen.
Van 't Peelmoer soo sompich, stille ende ghevreest,
Is thans haest niets meer over.
Eens was ooc woeste wijde heide aldaer.
Deese kaale, dorre ende eentooniche vlacte,
Waerop slechts hier ende daer een bleecke boom,
Stuche struyc of verlaaten ven,
Weckte onghewilt een droevich ghevoel op,
En wert dus maer ontghonnen.
't Oorspronck'lyc Peellant, my soo dierbaer,
Is voor immer teloorghegaen...