ilk mektup tadinda yazilmali bir askin son satirlari sana ilk mektubum saydim belki seni cok özleyeceğim ama bil ki seni hep cok sevdim ve herzaman sevecegim
seni çok seviyorum herzaman sevecegim bin kalbim olsa sana hepsini verecegim bir gun kaparsak gozlerimizi son hiçkirik göklerde bulusturacak bizi
sana bu kez okeyden çaldigimiz taslari degil yüzünün kiblesine okuyamadigim dualari yazdim ne ezberleyip unuttuğumuz hicaz sarkilari nede zulada söndürdügümüz sigaralari beyaz yalanlarimizin ince hesaplarinida degil yillardir içimden sayikladiklarimi yazdim sana idamimi son dilegine tasiyamadigim itiraflarimi çaldigin yillarimi yazdim bu kez sana içimin en iç yanigi sakin aglama sen yoklugumuda at pencereden simdi ve okudugun her satirda yirt beni duvarlara astigin her asi sitemini tak pesimede gönder hadi içimin aciyan yüzü sakin aglama sen agzimdan her kaçani ezberle sadece ve soyleyemedigim diyer yalanlari bu mektup allahin emriyle bu mektup sana tüm hasretimi
seni çok seviyorum herzaman sevecegim bir kalbim olsa sana hepsini verecegim bir gün kaparsak gözlerimizi son hiçkirik göklerde bulusturacak bizi
tipki gözlerinin renginde mürekebim satirlarin bahtimin karaliginda kaybedilmis bütün savaslarim adina yenilmisligimin mahçup cesaretine siginipta sensizlige ve hep sezsizlige biriktirdiklerimi içimde daglari deviren izleri yazdim sana bir gün bu hikayeninde bitecegi aslinda hep aklimda sana veremedigim bütün sözler artik son satirlarimda içimin en iç yanigi bendeki bir enkaz yigini senin terk etmenin bile baskaydi tadi sana hasretlenmek zaten bana bir baht baksana bu ayrilik ikimizede çok yakisti içimin aciyan yüzü sakin aglama sen bende ki bir ayriligin hüznü sende kaybetmisligin aci telasi inan seninki cabuk gecer ama benim ayriligim kim bilir kim bilir kac ömür sürer
bir gün kaparsak gozlerimizi son hickirik göklerde bulusturacak bizi