Αφιερωμένο στις αγάπες που δεν άντεξαν μαζί,
που ξέκοψαν από καιρό αλλά όμως δεν χαθήκαν.
Αγάπες που δεν μπόρεσαν και κόψαν το σχοινί
και μείνανε ελεύθερες αλλά δεν λυτρωθήκαν.
Αφιερωμένο στις αγάπες το τραγούδι μου αυτό,
σε όλες τις παράξενες και άδολες αγάπες.
Εκείνες που φουντώσανε μα ήτανε γραφτό
που άναψαν και κάηκαν αλλά δε γίναν στάχτες.
Αφιερωμένο στις αγάπες τις παράξενες αυτές
που φεύγουνε αντίθετα όμως κοιτάζουν πίσω.
Αυτές που βλέπουνε μπροστά κοιτάζοντας το χθες
και που ποτέ δεν μπόρεσα να σ’ αντιμετωπίσω.