Είμαι σε μια γλάστρα στο σαλόνι
άντε το ταβάνι με πλακώνει
Το αίμα μου έχει γίνει χλωροφύλλη
άντε με ποτίζουν κάτι φίλοι
Μ’ έχουνε στριμώξει στη μεσοτοιχία
μ’ έχει μαραζώσει η ακινησία
Αχ, πού να τ’ απλώσω τα κλαδιά μου
μου `χουνε κλαδέψει την καρδιά μου
Μ’ έχουνε φυτέψει δημοσιογράφοι
χάλαγα τη μόστρα έπεφτα απ’ το ράφι
Μ’ έχουνε φλομώσει ζιζανιοκτόνα
για να μη μιλάω, να μην έχω στόμα
Οι χειμερινοί οι κινηματογράφοι
κάθε καλοκαίρι μ’ αγαπούν το γράφει
Τώρα που οι ταμπέλες έχουν κατέβει
χίλια ραντεβού σ’ ένα Σεπτέμβρη
Οπα, όπα είπα λέω,
όπα, τραγουδάω και κλαίω